Wat was er aan de hand?

“Ik werd gebeld door het hoofd Technische Dienst, ze hadden problemen met een pomphuis dat snel hersteld moest worden. Bij het bedrijf werken veel mensen, ze houden er niet van als de machines stilstaan. Ze lieten me het pomphuis zien, het mengt heel agressieve vloeistoffen.”

“Ondanks dat de menger van RVS was, bleek deze toch te zijn afgebroken en het hele pomphuis kapot te hebben gemaakt. Ze moesten het met een slijptol uit elkaar halen. De leverancier had echter een levertijd van negen weken. Ik werd op woensdag gebeld en moest op vrijdag de week erop het onderdeel leveren. Er moesten een paar gaten in worden geboord en een paar dingen op worden gelast. ‘Ja kan ik wel’, zei ik, maar ik vroeg ook hoeveel het ze waard was. De helft van het bedrag stond binnen twee uur al op mijn rekening!”

Hoe heb je het aangepakt?

“Ik heb het pomphuis laten inscannen en het op vrijdag direct van schets naar definitief ontwerp omgezet. Mijn oorspronkelijke bewerker haakte in het weekend af, dus ik heb op maandag hele dag rondgebeld. Ik kon in Brabant niemand vinden, maar in het Oosten van het land zat iemand die het die week voor een nette prijs wilde doen. Ik haalde het op vrijdagmiddag op en kwam om 18.00 in Tilburg aan met het pomphuis, zoals afgesproken dus.”

“Toen bleek echter dat ze het maandag pas gingen monteren, maar het hoofd van de TD zat op maandag opeens niet meer op zijn functie. Zijn opvolger gaf aan dat mijn oplossing niet bleek te werken, dus ik moest het aanpassen. ‘Maarten, wij maken van water goud hier en dit is de machine die dat doet.’”

“Iets over negenen ‘s avonds leverde ik het aangepaste onderdeel in, maar omdat ik zo laat was wilde de bewaker me eerst niet meer doorlaten. De technische mensen belden hem echter meteen op: ‘Maarten Oostdam heeft hier iets gemaakt waar we heel blij mee zijn’, dus toen mocht ik gaan. Blijkbaar had ik ze goed geholpen, ze konden weer goud van water gaan maken.”

“De stinkfabriek, zo werd de internationaal beroemde chemische fabriek genoemd toen ze nog in Hilversum zaten. Het kreeg die naam vanwege alle grondstoffen die ze maken, voor bijvoorbeeld wasmiddelen. Toen ze 30 jaar geleden in Tilburg een groot vrijstaand terrein konden kopen, besloten ze te verhuizen. Maar het heet nog steeds de stinkfabriek, haha.”